Andrey Platonov (tam adıyla Andrey Platonoviç Klimentov), 28 Ağustos 1899’da Rusya’nın Voronej şehrinde doğmuş ve 5 Ocak 1951’de Moskova’da hayatını kaybetmiş bir Sovyet yazar, şair ve oyun yazarıdır. Eserleriyle 20. yüzyıl Rus edebiyatında derin bir iz bırakmıştır.

Platonov, genellikle insana, doğaya ve sosyal sisteme dair derin sorgulamalarıyla tanınır. Mühendislik eğitimi almış olmasına rağmen, edebiyat onun esas tutkusu haline gelmiştir. Sovyetler Birliği döneminde yaşamasına rağmen, eserlerinde bireyin toplumla, ideolojiyle ve teknolojiyle olan çatışmasını işleyerek sosyalist gerçekçilik akımından farklı bir çizgide durmuştur. Bu durum, zaman zaman yazdıklarının sansürlenmesine ve yayımlanmasının engellenmesine neden olmuştur.

Andrey Platonov Sözleri Kısa

– Anasız babasız kızın gelecek yaşamıyla ilgili öyküsü: Şimdi bize akıl veriyorlar, akıl ise kafadadır, dışında bir şey yoktur. İnsan doğru ve çalışkan olmalı, ben gelecek yaşamı yaşamak istiyorum, bisküvi olsun, reçel, şeker olsun ve her zaman kırlarda, ağaçların altında gezilebilsin. Yoksa ben yaşamam, öyle olmazsa canım çekmez. Canım basbayağı mutlu yaşamak istiyor. Eklenecek bir şey yok.

– Ruhun özlediği şeyler, bazen sadece tesadüflerle geri döner.

– Tüm dünyanın maddesine karşı yalnız başlarına çalışan insanlara yönelik bir merhamet duyuverdi Puhov hayat bürümüş ruhunda.

– Ölüleri yaşayanlar gömmeli, fakat burada yaşayan hiç kimse yok;hayatta olanlar uykuda geçiriyorlar ömürlerini. Sen onlar için mutluluk yaratamazsın, kendi kederlerinin bile farkında değiller, üzülemiyorlar bile artık, çünkü çoktan tükenmişler.

– İnsan doğru ve çalışkan olmalı, ben gelecek yaşamı yaşamak istiyorum, bisküvi olsun, reçel, şeker olsun ve her zaman kırlarda, ağaçların altında gezilebilsin.

– Çaresizlik, elem ve yokluk insanın en küçük rahnesine kadar sızabilir ve ancak son nefes süpürür onları oradan dışarı.

– İnsan henüz pek ev yapımı, pek zayıf donanımlı bir varlıktı -bulanık bir ceninden, çok daha gerçek bir şeyin tasarımından fazlası sayılmazdı ve bu ceninden, hayallerimize gömülü o uçan, üstün suretin çıkması için kim bilir daha ne kadar çok çalışmak gerekecekti…

– Keşke sen de bir görseydin çölün hiçliğini. Gözlerimle görmemiş olsaydım, çölün ne demek olduğunu anlayamazdım. Kitaplarda anlatıldığı gibi değil.

– Hayat, bazen sadece bir kelimeyle bile değişebilir.

– Ve işte bazen, hastayken, mutsuzken, aşıkken, fecibir kabus gördüğümüzde, genel olarak normdan uzaklaştığımız durumlarda iki kişi olduğumuzu açık seçik duyarız: Yani ben tek kişiyimdir ama içimde biri daha vardır. Bu gizemli o sık sık mırıldanır, bazen ağlar, içinden çıkıp uzak bir yere gitmek ister, canı sıkılır, korkar. Görürüz ki iki kişiyiz ve birbirimizden bıkmışız. Bilincimiz çift değil tek olduğunda bir hafiflik, özgürlük duyarız, manasız bir hayvan cennetine düşmüşüz gibi.

– Sabahın ışığı ve ısısı dünya üzerinde yoğunlaşmış, yavaş yavaş insanın gücüne dönüyordu.

– Bisküvi olsun, reçel, şeker olsun ve her zaman kırlarda, ağaçların altında gezilebilsin.

– Doğa, emeğe karşı koyar; insan ancak onu sabır ve inatla yenebilir.

– Keşke çölün hiçliğini sen de görseydin; anlamı, kitaplarda yazıldığından çok farklıdır.

– Hayal ettiğimiz dünya, gerçeklerden daha güçlüdür.

– Gülümsüyordu; kısa, alaycı bir oyun için yaratılmışa benzer bu dünyada her şey tuhafına gitmekteydi.

– Hayat, insanın hayal ettiklerinden değil, dayanmak zorunda olduğu gerçeklerden oluşur.

Andrey Platonov Kitap Alıntı Sözleri

– Sabahın ışığı, insanın içine işleyen bir güçle dünyayı yeniden canlandırır.

– Birimizin sakatlanması hepimizin sakatlanmasıdır.

– Benim içimdeki komünizm neden ileri atılıyor sanırsınız? Çünkü Rosa ile aramda derin bir mevzu var, yüzde yüz ölü olsa bile!

– Devrim, insanların en iyi kaderidir; daha iyisini düşünmek imkânsızdır.

– Bütün dünyanın yükü altında ezilen bir insan, yine de umudunu kaybetmemelidir.

– Doğa haşin ve acımasızdır; emek doğaya basınç uyguladığında doğanın da emeğe, hatta daha bile fazla basınç uyguladığını erkenden kavrar insan.

– Sana duyduğum özlem bizi birbirimizden ayıran günlerle birlikte büyüyor.

– Ruhun özlediği o tesadüfi şey geri dönmüştü. Amansız doğa insanlara ve devrim cesaretine dönüşmüştü.

– Karnı aç diye halk, kitap da mı okumayacaktı?

– Eğer insan bir düşe sahipse, o düş asla boşa değildir.

– Yoldaşlar, hayatın önümüze koyduğu dik başlı bir dünya ile hayat arasındaki imkânsız ilişkiye destek olma görevini paylaştığımız kişilerdir.

– Hayır, sevmeyeceğim onu, elimden de gelmez! diye karar verdi Sambikin ebediyen. Üstelik bir şekilde bedenini bozmak gerekecek ki acırım, hele gece gündüz nasıl harikulade bir insan olduğumun yalanını söylemek … İstemem, zor iş!

– Doğa haşin ve acımasızdır; ama insan sabırla doğayı yola getirebilir.

– İnsan, hayatta en zor mücadeleyi kendisiyle yapar.

– Yıldızlar altındaki çöl inanılmaz bir izlenim sevgimesajlarim.com bıraktı bende. Daha önce anlamadığım şeyleri anladım sanki.

– Eğer ki yoldaş, şair olmak istiyorsanız, kendiniz olun, fazlasına gerek yok.

– Nedense savaşta ve devrimde insanlar hep düş görür. Barış zamanında olmaz öyle şey; herkes kütük gibi uyur.

– İnsanların en iyi kaderi devrimdir; daha iyisini düşünmek imkânsızdır.

– Her insan, bir başkasının hayatına dokunarak kendi anlamını bulur.

– İnsan kalbi, hayatta en çok kendi sevincini ve kederini taşır.

– Ben hep bir şehirde yaşar, bir başka şehri severim.

– İnsan her şeye sahip olabilir ama yine de kendi yalnızlığını aşamaz.

– İnsan doğru ve çalışkan olmalı; gelecek yaşamda güzellikler, mutluluk ve huzur aramalı.