Albert Caraco (1919-1971), Fransız bir yazar ve filozoftur. Özellikle karamsar dünya görüşü, birey ve toplum üzerine keskin eleştirileri ile tanınır. Caraco, farklı disiplinlere yayılan eserlerinde nihilizm, ölüm, din, ahlak ve modern hayatın anlamı gibi derin temalara odaklanmıştır.

Albert Caraco En Güzel Sözleri

* Tarih, sonsuz bir acı zinciridir.

* Her birey, toplumun bir kurbanıdır.

* Hiçlik, insanlığın nihai durağıdır.

* Korku, insanlığın ilk öğretmenidir.

* Modern dünya, ruhun yitimini kutlar.

* Yıkım, insanın varoluşsal mirasıdır.

* Yalnızlık, hakikatin tek yoldaşıdır.

* Gelecek, yok oluşun bekleyen yüzüdür.

* Dinler, korkunun şekil bulmuş halidir.

* Her seçim, bir vazgeçişin trajedisidir.

* Aşk, ölümlülüğün kısa bir unutuluşudur.

* İnsan, kendi yarattığı kaosun mahkûmudur.

* Hayat, baştan sona bir hayal kırıklığıdır.

* Uygarlık, barbarlığın ince bir maskesidir.

* Yaşam, çelişkilerle örülmüş bir bilmecedir.

* Bencillik, insan doğasının değişmez özüdür.

* Güzellik, çürümeye yazgılı bir illüzyondur.

* Ölüm, tüm yaşamların nihai eşitleyicisidir.

* Huzur, gerçeği görmezden gelmekle mümkündür.

* Ruh, modern dünyada unutulmuş bir kavramdır.

* Her doğum, yeni bir trajedinin başlangıcıdır.

* Özgürlük, yalnız olmayı kabul etmekle başlar.

* Sonsuzluk, insana uygun bir düşünce değildir.

* Her yeni gün, yeni bir hayal kırıklığı taşır.

* Hayatta anlam aramak, uçurumda ışık aramaktır.

* Aklın sınırları, insanın trajedisini belirler.

* Hayatta her şey, bir başka şeye kurban edilir.

* Hayatta kalmak, başkalarını ezerek mümkün olur.

* İnsan, doğanın gafletle yarattığı bir kusurdur.

* Bilgi, acıyı artırmaktan başka bir işe yaramaz.

* İnsan, doğanın en yanlış kararlarından biridir.

* İlerleme, sadece daha büyük felaketlere yol açar.

* İnsan, kendi gölgesinden kaçamayan bir varlıktır.

* Dünya bir süre sonra yalnızca bir şantiye olacak. 

* Düşünmek, varoluşun dayanılmaz ağırlığını taşımaktır.

* Umut, acıların hafiflemesini sağlayan bir yanılsamadır.

* İnsanlık, kendi yıkımına doğru ilerleyen bir paradokstur.

* Hayat, kaçınılmaz bir ölümle sonuçlanan bir yanılsamadır.

Albert Caraco Kitap Alıntı Sözleri

* Dinler, insanları susturmak için uydurulmuş hikayelerdir.

* Teknoloji, insanın kendi sonunu hızlandıran bir silahtır.

* İnsan, tanrı olmasa da edebini takınabilir, takınmalı… 

* İnsanın en büyük trajedisi, kendini anlamaya çalışmasıdır.

* Toplumlar, bireyin köleleştirilmesi üzerine inşa edilmiştir.

* Hayatta kalmak, diğerlerinin ölümüne göz yummaktan ibarettir.

* Toplumlar, bireylerin hayallerini yok etmek üzerine kuruludur.

* Uygarlık, kaosu bir süreliğine ertelemekten başka bir şey değildir.

* Ve Tanrıya İtaat ettiğimizi Sanırken Aslında İnsanlara İtaat ediyoruz.

* Bir insanın mutlu olması neyi kanıtlar? Mutluluk türe özgü bir durumdur.

* İnsanın ölümsüzlük arayışı, kendini kandırmaktan başka bir şey değildir.

* Ölçüsüzlüğün elinde esiriz ve düşünüp taşınmadan sürekli binalar inşa ediyoruz.

* İman, boş şeylerden biridir ve bu dünyanın doğası üzerine insanı aldatma sanatıdır.

* kurtaracak, çünkü erkek, ölümün eşidir ve ölüm, erkeğin yoluna yordamına öncülük eder. 

* Ölüme yürüyoruz, sığınacak bir yer bulma umudumuz yok, deliyiz ve meczubuz, Tarih bizi bağışlamıyor.

* Tek kesinlik şudur: Ölüm, tek kelimeyle, her şeyin anlamıdır, insan ölüm karşısında sıradan bir şeydir yalnızca…

* Sansürün egemen olduğu ülkelerde gerçekliği inkâr etmekten helak olunuyor; sansürün kalktığı ülkelerde herkes aklına geleni söylüyor.

Albert Caraco En Çok Paylaşılan Sözleri

* Farklılık önemsiz gelebilir, çünkü yalan söylemek ile kendini yitirmek aynı anlama geliyor ve yalan söyleyenlerin de günün birinde kendini yitirenlere katılacakları varsayılır.

* Uyurgezerler, ki bunlar sürüyledir; aklı başında ve duyarlı olanlar iki düzlemde yaşarlar ve kendilerinde neyin eksik olduğunu bilerek, hiç bulamadıkları şeyi aramaya çalışırlar.

* Her birimiz tek başımıza ölüyoruz ve bütünüyle ölüyoruz; bu iki gerçeği çoğu kişi reddeder, çünkü çoğu insan yaşadığı süre boyunca uyuklar ve yok olacağı anda uyanmaktan çekinir. 

* Dünya bir süre sonra yalnızca bir şantiye olacak. Burada, beyazkarıncalar gibi, milyarlarca  kör, uğultunun ve leş kokusunun içinde otomatlar gibi didinip duracaktır soluksuz kalana dek. 

* Delilik artık elli katlı konutlarımızın altında kuluçkaya yatıyor. Deliliğin kökünü kazıma yönündeki aciliyetimize rağmen, yeni tanrı odur, ona bir tür ibadette bulunsak bile yatıştıramayız onu…

* İnsanlar hem özgürdür hem bağlı, arzu ettiklerinden daha özgür, fark ettiklerinden daha bağlıdırlar, çünkü faniler kitlesi uyurgazerlerden ibarettir ve onların uykudan uyanması asla düzenin çıkarına değildir.

* İçinde yaşadığımız cehennem, şehirlerimizin sevgimesajlarim.com cehennemine karşılık geliyor. şehirlerimiz zihniyetlerimizin ölçüsü, ölüm istenci yasama coşkusuna öncülük ediyor ve hangisinin bize esin kaynağı olduğunu ayırt edemiyoruz.

* Duaların ve büyülerin vakti geçti; başımıza ne gelirse gelsin ibadet vakti geçti. dinlerimiz artık hiç işimize yaramıyor, müminlerin de varlık nedeni kalmadı, çünkü dinler bize gerçekliğimizi yitirtiyor, müminlerse dünyayı tekrar düşünmeyecekler.

* Biz felaketi es geçecek değiliz, felaket düzenin içinde ve biz de onun suç ortaklarıyız, felaketi reforma tercih ediyoruz, dünyayı yeniden düşünmektense kendimizi feda etmeyi tercih ediyoruz; bu dünyayı ancak harabelerin ortasında yeniden düşüneceğiz.

* Bizler, sözcüklerle yetinemeyenler, yok olmaya razıyız ve rıza göstermekte de haklıyız, doğmayı biz seçmedik ve bize verilmekten çok dayatılmış olan bu yaşama, kaygı ve acı dolu, neşesi sorunsallı ya da kötü bu yaşama hiçbir yerde katlanamadığımız için kendimizi mutlu addediyoruz.

* Dünyayı ahlaksızlık kurtaracak; dinlenme ve gevşeme, her türden fedakarlığın reddi ve militan erdemlerin terk edilmesi, saygın olarak nitelediğimiz her şeyin küçümsenmesi ve uçarılığa rıza göstermek kurtaracak, erkekliğin bizi götürdüğü ve asla geri dönülmeyecek kâbustan bizi dişilik kurtaracak, çünkü erkek, ölümün eşidir ve ölüm, erkeğin yoluna yordamına öncülük eder.

* Şehirlerimiz birer kabusa döndü, şehirliler termitlere benziyor artık, her inşa edilen şey iğrenç çirkinlikte, biz artık tapınaklar, saraylar ya da mezarlar, zafer alanları ya da amfiteatrlar inşa etmeyi bilmiyoruz. Her adımda gözümüze hakaret ediliyor, kulağımız sağıra çevriliyor ve koku duyumuz umutsuzluğa kapılıyor, yakında kendimize, düzen neye yarar diye sorar hale geleceğiz.